جابر جعفى مى گويد:
من در خدمت امام محمد باقر (عليه السلام) بودم كه مردى به حضور ايشان شرفياب شد و عرض كرد: خداوند شما را رحمت كند! اين پانصد درهم را كه زكات مال من است بگيريد و به مصرف برسانيد.
حضرت فرمود: خود آن را بردار و به همسايگانت و ايتام و مساكين و برادران مسلمانت بده كه (وجوب سپردن زكات به امام) هنگامى است كه قائم ما قيام كند. و به مساوات تقسيم نمايد و ميان بندگان نيك و بد خداوند رحمان به عدل رفتار كند.
هر كه از او اطاعت كند خدا را اطاعت نموده، و كسى كه از او سرپيچى كند از فرمان خدا سرپيچى نموده است. او ((مهدى)) ناميده شده است، زيرا به امر پنهانى هدايت شده است...(1)
1) علل الشرايع، ص 161، باب 129، ح 3؛ بحار الانوار، ج 51، ص 29.
نظرات شما عزیزان: